با اينکه مي دانم دوست داشتن گناه است دوستت دارم با اينکه مي دانم پرستش کار کافر است مي پرستمت با اينکه مي دانم آخر عشق رسوايي است عاشقت مي شوم پس گناهکارم ، کافرم ، رسوايم ولي همچنان دوستت دارم

نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه می لغزد ولی یاران نمی دانند

که من دنیایی از دردم به ظاهر گر چه می خندم

 ولی اندر سکوتی تلخ می گریم

انقدر غرق در دوست داشتنت شده ام که دیگر

 نمیدانم چه بنویسم و از چه بگویم.

به قدری دلتنگت میشوم که هیچ چیز و

هیچ کس جز وجود خودت دلتنگیم را رفع

نمیکند.

نمی دانم سکوت کنم یا فریاد بزنم